Aktywnie po zdrowie

Niezwykłe oregano

Lebiodka pospolita, znana nam jako oregano, jest jedną z najstarszych znanych roślin leczniczych. Jej właściwości lecznicze znał już Arystoteles i Hipokrates, a w średniowieczu ziele lebiodki miało zabezpieczać przed czarami...

Dla nas jest to przede wszystkim przyprawa i mało kto zdaje sobie sprawę z jej leczniczych właściwości. Jej głównym składnikiem jest olejek eteryczny zwany olejkiem tymolowym, w którym znajdują się tymol, karwakrol i seskwiterpeny. W starożytnym Egipcie tymol i karwakrol były stosowane przy mumifikacji ze względu na właściwości bakterio- i grzybobójcze. Tymol jest również wykorzystywany jako środek dezynfekujący, a karwakrol ma liczne właściwości farmakologiczne – między innymi działa przeciwskurczowo, napotnie, moczopędnie i żółciopędnie. Ponadto w oregano jako składniki czynne występują garbniki, flawonoidy, kwas kawowy i ursolowy oraz fitosterole.

Świeże oregano jest skarbnicą witamin i związków mineralnych. W swoim składzie zawiera witaminę A, C, E, K oraz te z grupy B. Przyprawa ta jest bardzo dobrym źródłem przede wszystkim witaminy C, która działa uszczelniająco na naczynia krwionośne, zwiększa produkcję kolagenu i elastyny, odpowiada za prawidłowe gojenie się ran i mocne zęby – oregano zawiera jej 2,3 mg na 100 g produktu. Witaminy z grupy B natomiast odpowiadają za prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego. Witamina A jest odpowiedzialna za dobry wzrok, witamina E jest naturalnym eliksirem młodości oraz płodności, a witamina K odgrywa ważną rolę w krzepliwości krwi. Witamina A, E i C to ponadto silne przeciwutleniacze.
Jeśli natomiast chodzi o pierwiastki, lebiodka zawiera żelazo, mangan, fosfor, selen, magnez, potas, cynk, wapń, bor.

Na podstawie przeprowadzonych badań ustalono, że oregano jest wskazane do stosowania w diecie dla diabetyków, ponieważ blokuje enzymy, które pełnią ważną rolę w wydzielaniu insuliny. Okazało się też, że oregano, majeranek i rozmaryn działają w podobny sposób jak leki podawane diabetykom w ich chorobie.

Oregano zawiera też dosyć dużo błonnika pokarmowego, który jest istotny dla zachowania prawidłowej perystaltyki jelit i wyregulowania rytmu wypróżnień. Przyczynia się także do obniżenia ciśnienia krwi, zmniejszenie stopnia wchłaniania „złego” cholesterolu i trójglicerydów. Może mieć także wpływ na zmniejszenie uczucia głodu i obniżenie poziomu glukozy we krwi.